SCHEIDINGS THERAPIE
Maar al te vaak denken mensen dat ze na de scheiding of na het moment van uit elkaar gaan tot rust komen en alles de goede kant op zal gaan. Wanneer er meteen een nieuwe liefde in het spel is, voelt dit ook zo. De verliefdheid vertroebelt en verzacht een heleboel, maar in wezen blijft alle verborgen ellende alleen maar onder de oppervlakte zitten.
Een scheiding raakt vaak aan oude pijn en die wil gevoeld en doorleefd worden. Daarnaast kom je in contact met een hoop verschillende gevoelens ten aanzien van je partner, die je in wezen nog kwijt zou moeten maar die nu binnen jezelf blijven cirkelen.
Niet zelden gaan deze niet geuite gevoelens, gedachten en herinneringen zich vastzetten in het lichaam en komen dan tot uiting in lichamelijke klachten.
In zo’n scheidingsperiode wordt de mens in wezen uitgedaagd om zijn proces, of de weg naar binnen aan te gaan, om alles te verwerken, maar vooral om tot inzicht te komen waarom de relatie stuk gelopen is. Soms maken de ex-partners gebruik van scheidingstherapie. Een paar gesprekken kunnen al heel effectief zijn, omdat de betrokkenen dan de gelegenheid krijgen om hun verdriet, gemis en verwijten uit te spreken. Ook kan er dan gekeken worden naar het aandeel dat ieder in de relatie had. Een scheiding is namelijk nooit de schuld van een persoon, er is altijd sprake van een wisselwerking en daarom is het noodzakelijk dat ieder zicht krijgt op zijn eigen aandeel. Wanneer twee mensen op deze manier uit elkaar gaan, komen ze ook tot beter overleg wat de kinderen, de alimentatie en de boedelverdeling betreft.
Wanneer een scheiding goed verwerkt wordt, wat lang niet altijd het geval is, dan komt de persoon in een proces van zelfrealisatie terecht en krijgt de kans om waardevolle aspecten in zichzelf te ontplooien. Zo komt hij tot een gezonde autonomie en van daaruit kan hij een nieuwe relatie aangaan die hem voldoening en rijkdom zal geven. Hij trekt dan vanzelf een partner aan die dezelfde autonomie uitstraalt. Dan zullen de liefde en het respect voor de eigenheid van de ander de bindende factoren zijn. Men heeft de ander niet meer nodig om zijn eigen leegte of gemis op te vullen en ook heeft men de ander niet meer nodig om zijn eigen oude gevoeligheden en vastzittende patronen uit te werken.
Het komt voor dat advocaten hun oeverloos strijdende cliënten soms verwijzen naar de relatietherapeut om een goede scheidingstherapie aan te gaan. Het is belangrijk dat mensen inzicht krijgen in het hoe en waarom van het mislukken van de relatie. En dat ze hun pijn en verwijt naar de ander mogen uitspreken.
MEDIATION
De mediation die ik geef houdt de bovengenoemde scheidingstherapie in en het nodige overleg over hoe om te gaan met de kinderen. Dan is het emotionele voorwerk gedaan en kan men voor de materiële scheiding iemand anders raadplegen.
Ouders die alsmaar in een strijd verwikkeld zijn, zijn meestal niet geneigd naar zichzelf te kijken en na te denken over de negatieve invloed van hun eigen gedrag op hun kinderen. Voor kinderen is een scheiding van de ouders dramatisch en veroorzaakt vaak scheidings- of verlatingsangst. Jonge kinderen kunnen soms met de vraag worstelen: ‘Als papa weggaat, dan kan het zijn dat mama ook weggaat, dan heb ik niemand meer.’
Deze normale angst voor verlating en verlies wordt bij een scheiding dus zeer versterkt en voor het kind valt het houvast, het fundament van zijn veiligere wereld weg. Het voelt zich vaak niet meer beschermd, terwijl het nog zo afhankelijk van zijn ouders is. Dan komt daar nog bij dat de ouders soms te weinig oog hebben voor het verdriet en de angst van de kinderen, omdat ze zelf volledig opgeslokt worden door alle emoties en zaken die rond de scheiding te regelen zijn.
Het is erg belangrijk dat ouders de scheiding goed uitleggen aan de kinderen en rekening houden met scheidingsangst. Het komt regelmatig voor dat een kind, wanneer het van de ene ouder naar de andere gaat, huilbuien heeft omdat het niet weg wil. Vaak blijven de kinderen bij hun moeder wonen en gaan ze in het weekend naar vader. Wanneer een kind dan niet van moeder weg wil, voelt moeder zich superieur omdat ze denkt dat zij de ‘betere ouder’ is. Vader voelt zich afgewezen omdat hij denkt dat zijn kind niet graag bij hem komt. Maar in veel gevallen huilt het kind omdat het last heeft van scheidingsangst. Wanneer ouders hun kinderen liefdevol uitleggen dat de scheiding niets met hen te maken heeft en ook niet door hen veroorzaakt is, kunnen ze de schade beperken. Ook is het nodig dat ze de kinderen er meerdere malen van overtuigen dat ze, ook al wonen ze niet meer samen, toch allebei ouder blijven van het kind en het kind nooit in de steek zullen laten.
Een van de belangrijkste dingen die ouders in tijd van scheiding moeten doen is de band van hun kinderen met de andere ouder respecteren en hun kind (eren) stimuleren die band te behouden. Daarnaast is het vanzelfsprekend dat ze de andere ouder in het bijzijn van de kinderen niet zwart maken en afvallen.
En wanneer ouders op een mee- en invoelende manier met het verdriet van hun kind omgaan, beperken ze onnodige schade. Het kan voorkomen dat een kind stil en teruggetrokken wordt, of dwars en zeurderig. Er kunnen zich een hoop problemen bij het kind voordoen die in wezen slechts de uitingsvorm zijn van die diepe angst en pijn.
